In Wouters column geeft onze gebiedsmanager Wouter de Waal een persoonlijke kijk op het Reeuwijks plassengebied.  

Mooie term is dat: realisatiekracht. In mijn interpretatie is het de power die een gebied of organisatie heeft om ook daadwerkelijk zaken voor elkaar te krijgen. Dus niet blijven hangen in procedures, gepraat en gedoe, maar daadwerkelijk zaken regelen en oppakken.

In gebieden is dat lastig, want er zijn altijd wel belangen die botsen en er is ook nooit iemand echt de baas. Oké, de gemeente heeft het bestemmingsplan en de APV waarin staat wat wel en niet mag. Er is echter maar zelden iemand die kneiterhard aan de kar trekt en die kar ook verder weet te brengen. Laat staan dat iemand orders kan geven.

Kunstenaar César Manrique

Lanzarote, één van de Canarische Eilanden, vind ik altijd een mooi voorbeeld. Daar was namelijk een kunstenaar, César Manrique, die heel veel voor het eiland heeft gerealiseerd. Hij heeft ervoor gezorgd dat de meeste gebouwen niet hoger werden dan vier verdiepingen en dat ze voornamelijk wit werden geschilderd, met groene, blauwe of bruine kozijnen. Hij voorkwam massale advertentiecampagnes en organiseerde protesten tegen grootschalige ontwikkelingen. Heel erg mooi zijn ook de windsculpturen en huizen die hij heeft ontworpen.

Luisteren is lastig

Maar we leven in Reeuwijk, in een ander land en in een andere tijd. Luisteren is lastig, meningen vliegen om je oren en soms lijkt conflict het heersende verdienmodel. Daar kan je je heel druk om maken, maar het is wat het is en ook op de Plassen moeten we er mee dealen. Belangrijk is dat je je realiseert dat het gewoon verdraaid lastig is en heel ingewikkeld om met 500 eigenaren, de overheden en andere partijen tot besluiten te komen. Wat vaak goed helpt, is expres en gericht ín de materie in te duiken. Dus even langs de meningen, opinies, zoals ‘hij vindt altijd dat en dat’ of ‘wie is hier eigenlijk de baas’ heen te stappen en te kijken hoe herstel en behoud van natuur te fixen is.

Wil je geen natuurvriendelijke oever?

Prima, maar wat wil je wel? Dan raken mensen geïnspireerd en gaat men fantaseren over de kansen die er wel zijn. Door daarover te praten ontstaat dialoog over wat jij of de anderen wél willen in plaats van discussie en daarmee realisatiekracht in een gebied. Ik denk dat de plassen goed op weg zijn en dat het altijd lastig zal blijven. Maar tegelijk is het geweldig hoeveel mensen betrokken zijn en daadwerkelijk zin hebben om zaken te realiseren.

En nu eerst maar eens de vakantie realiseren.